Sameiro, de basiliek op de berg in Braga
De basiliek van Sameiro.
De regio Costa Verde is groen: open deur, maar moet gezegd
worden. Inderdaad, Barreiros ligt in deze prachtige uitdagende provincie. In
het noordelijk deel van Europa, zeg boven Portugal, tijdens de herfst, liggen de paden vol met gevallen blad. En hoe mooi ziet dat er dan niet uit,
hoe fijn is het niet om met je schoenen door gedroogd blad te lopen om het
knisperen van het breken te horen. Heerlijk. Nou, ja ik woon nu in Portugal.
Hier vallen bladeren, zeker. Wijnbladeren in het
bijzonder en dat is een dagelijks feest van kleur veranderingen. Dar komt bij
dat we heerlijke novembermaanden kunnen hebben, met veel zon en goede
temperaturen. Nog steeds korte broek en T-shirt! Kom daar maar eens om in
Noord Europa – mijn vriend Blake in Canada zit te huilen als hij dit
leest. Dat mooie weer, die mooie kleuren dagen je uit om de wandelschoenen aan
te trekken. Gedaan.
Vanuit ons terras op de bed and breakfast kijken wij uit op het
Heiligdom van Onze Lieve Vrouw van Sameiro, een prachtige basiliek op 572 meter
hoogte. Deze basiliek is gelegen in de parochie van Espinho, een dorpje van de
gemeente Braga. Overdag steekt de punt van de basiliek parmantig uit, en in de
donkere uren van het etmaal wordt het prachtig verlicht. Maar wij kijken dus
wel omhoog. Hemelsbreed is de afstand 8 kilometer, maar over de weg iets meer.
Ik dacht, laten we die wandeling naar boven maar eens gaan maken vandaag.
En ik was moedig. Moed en domheid zien er echter hetzelfde
uit. Natuurlijk kan ik beginnen met de trail. Volgens de informatie over de
route betekent het zo’n 2,5 kilometer klimmen in afstand, maar in hoogte is het
ruim 500 meter!
Het resultaat bepaalt. Wandelschoenen aan. Met de auto naar
de start van de trail naar boven. Hiervoor moest ik eerst het pad oversteken
dat vanaf de campus van de Minho universiteit, voor vele
kilometers fietsen of wandelen is aangelegd, beneden aan de berg. Hartstikke verrassend pad, dat kan
ik je zeggen. Ja en toen stond ik daar. Ik werd ingehaald door strak getrainde
studenten, doorgewinterde fietsers op klein verzet en de bus. De eindbestemming
is mij bekend want ik ben er vele malen geweest. Het is voorbij Bon Jesus,
werelderfgoed en op de route van Santiago de Compostella vanuit het zuiden. Maar Sameiro ligt daar boven.
Auto geparkeerd. Water in de rugzak. Maar ik heb de
conditie van een wijkagent uit de jaren zeventig. Ik voelde iets zakken: moed.
Ik weet dat je er met de bus naar toe kan, en ook weer terug. Ik weet dat je
een deel van de route met een watergedreven historische trein kunt maken. Ik weet het. Ik ga terug
naar de parkeerplaats.
Met veel genoegen zie ik opnieuw de basiliek. Ik geniet
daarbij van het groen, dat onverminderd aanwezig is in de natuur. De bouw van
de basiliek begon in 1863, maar dat ga ik hier niet allemaal beschrijven: zoek
het maar op. Ik heb ook geen foto’s gemaakt van de binnenkant, die absoluut
interessant is met relikwieën en Aziatisch lijkende tegeltableaus. Mijn foto’s
zijn van de buitenkant. Niet echt origineel dus.
Het uitzicht is geweldig vanaf het voorliggend plein. De
omliggende tuinen zijn heerlijk schaduw biedend en uitnodigend voor picknick of
gewoon een glas wijn. Tja, als ik die wijn had gedaan, kwam ik nooit lopend heel
beneden gekomen.
Misschien laat ik me nog wel eens uitdagen voor een beklimming. Kom
naar Barreiros, daag me uit.
Deze blog is eerder in aangepaste vorm verschenen op saudadesdeportugal.nl
Dit is onze eigen website met de scherpste prijs. Klik hier voor onze accommodaties of stel ons persoonlijk een vraag. Of lees verder met Ontdek de ijzertijd in Citânia de Briteiros , Wie wil er geen ridder zijn? Póvoa de Lanhoso! of ga naar het overzicht van alle artikelen.